Categoriearchief: nieuwsberichten

100 ste Vlaanderens Mooiste

2 april 2016nieuwsberichtenfamilietraditieAnn

Sinds een paar weken maak ik deel uit van de FB groep “we are Genealogy Bloggers”. Een groep ontstaan in de VS en met op de eerste dag al 120 leden. Op vandaag zijn we met 250. De meeste bloggers zijn van de VS en Canada, enkele van Australie en ik als (voorlopige) enige Belg.

Ik heb in de paar weken al veel bijgeleerd en ideeën opgedaan voor mijn eigen blog. Eén idee is deze : schrijf niet alleen over de familiegeschiedenis van vroeger (100 – 200 jaar geleden) maar ook over de huidige familiegewoonten.

Daar gaan we dan.

Morgen is het de 100ste Ronde van Vlaanderen. Vorig jaar keken er bijna 1.500.000 Vlamingen naar deze wielerwedstrijd en dat zullen er dit jaar niet minder zijn. De Ronde is een jaarlijkse wielerwedstrijd voor beroepsrenners in Vlaanderen. Ze wordt tegenwoordig altijd op de veertiende zondag van het jaar gereden. De wedstrijd wordt ook Vlaanderens Mooiste genoemd.

We hebben wederom geluk dat de Ronde bijna in onze tuin voorbij rijdt. We gaan dus én live én naar de TV kijken

Ronde van Vlaanderen 2016 2 — Ronde van Vlaanderen 2016 _ Hooglede (foto:redstarlinezoeker)

Maar wat is nu onze familietraditie?

Wij eten op de dag van de Ronde een typisch Vlaams gerecht : stoverij op Grootmoeders wijze met frietjes (en appelmoes).

De stoverij maken we klaar volgens “Ons kookboek“. (KVLV editie 1985) Dat is HET kookboek in Vlaanderen. Elke dochter ( en later elke zoon die op kot ging) krijgt een exemplaar mee als ze het huis verlaat. Mijn editie is van 1985…

1.75 kg rundsstoofvlees in stukjes van 2.5 cm gesneden
4 eetlepels boter of spekvet
zout en versgemalen zwarte peper
3 middelgrote witte uien in plakjes van een halve centimeter gesneden
3 eetlepels bloem
anderhalve liter runderbouillon
1 flesje bier van 375 ml
4 takjes verse tijm
2 laurierblaadjes
1 eetlepel mosterd gesmeerd op 1 snede brood
1 eetlepel bruine suiker

Wij vervangen de anderhalve liter rundsbouillon door bruin tafelbier en voegen geen bruine suiker toe. Ik laat het zout weg omdat ik dat niet lust.

Dep het rundvlees droog met keukenpapier en bestrooi rijkelijk met (zout en) peper.
Neem een pot met dikke bodem en verwarm hierin 2 eetlepels boter op een middelhoog vuur.
Naargelang de grootte van je pot herhaal je wat volgt: bedek de bodem met stukken vlees en laat ze aan elke kant ongeveer 3 minuten bruinen zonder te roeren. Als het vlees gebruind is, haal je het uit de pot (leg apart op een bord) en begin je opnieuw met de rest van het vlees.
Voeg 2 eetlepels boter toe, zet het vuur lager en voeg de uien toe (met 1/2 theelepel zout). Laat een 15 tal minuten bruinen.
Voeg de bloem toe en roer tot de uien gelijkmatig bedekt zijn en de bloem lichtbruin kleurt in ongeveer 2 minuten.
Roer de bouillon in de pot, schraap het aanbaksel op de bodem los en voeg bier, tijm, laurier en het gebruinde vlees met de vrijgekomen jus toe. Zet het vuur hoger en breng aan de kook.
Zet het vuur lager, leg de boterham(men) met mosterd (mosterdkant naar omlaag) op het vlees, doe een deksel half over de pot en laat 2 tot 3 uur sudderen tot het stoofvlees met een vork gevoeld gaar is. Langer sudderen kan ook als je de saus dikker wil. Roer zo nu en dan over de bodem, om te voorkomen dat er iets aan de bodem begint te plakken. Zonder deksel op de pot voor een dikkere saus, maar wel opletten dat de pot niet droogkookt.
Een half uur voor het einde van de kooktijd (na anderhalf uur sudderen) proef je en breng indien nodig verder op smaak met peper (en zout). (Voeg eventueel wat suiker toe). Laat verder sudderen.

TIP : maak de stoofpot de avond voor DE dag. Hij smaakt lekkerder en je kan als kok mee gaan zien naar de renners.

Smakelijk en veel kijkplezier.

Bijzondere verhalen

31 maart 2016nieuwsberichtenAnn

Op deze pagina zet ik verhalen die op een bijzondere manier anders zijn. De mensen waarover het gaat, zijn geen familie. Ik kreeg een document, een verwijzing, een vraag, .. en ging op zoek ..

Zo ontmoette ik de familie Hendrickx in de cinema. We gingen kijken naar de film “Problemski Hotel” naar het gelijknamige boek van Dimitri Verhulst. Zij kwamen zien omdat een familielid meespeelde in de film. Ik kwam voor het thema “vluchtelingen”. We hadden het over vroeger, over Belgen die naar Amerika gingen, over familie die naar de Nieuwe Wereld ging….Ook hun familie : nl de grootoom Dhr. Prosper Hendrickx.

Ik kreeg de originele brieven te lezen die Prosper schreef aan zijn zus en enkele foto’s. We kwamen tot de vaststelling dat grootvader Emiel eerst naar het kleine dorp Mc causland is getrokken.

Het hele verhaal lees je onder Prosper en Emiel Hendrickx. Het bijzondere is dat de familie de brieven en de foto’s geschonken heeft aan het museum. Ik mocht in hun naam de documenten gaan afgeven. Vond ik een mooie ervaring.

boek en toneel “Dit zijn de namen”

5 maart 2016nieuwsberichtenboek, Dit zijn de namen, Tommy Wieringa, toneelAnn

Tommy Wieringa las een aangrijpend artikel in een krant : “Een groep vluchtelingen had maanden lang rondgezworven door de Oekraïense steppe. Toen ze aankwamen in een stadje realiseerden ze zich dat ze nooit de grens waren gepasseerd. Dit vond Tommy een merkwaardig bericht maar het meest bijzondere eraan was dat ze de stoffelijke resten van één van hen bij zich droegen. Dat raakte hem heel sterk. Waarom doen ze dat? Tommy vond een link met het verhaal in het Oude Testament waarbij het Joodse volk het gebeente van Jozef met zich meedroeg gedurende de 40 jarige dwaaltocht door de woestijn. Met die parallel wilde Wieringa iets doen.

In 2012 verscheen zijn boek : “Dit zijn de namen”. In het boek zijn er twee verhaallijnen. De eerste is die van de tocht van de vluchtelingen die meer dood dan levend aankomen in het fictieve stadje Michailopol waar ze onder de hoede komen van politiecommissaris Pontus Beg. Beg wordt belast met het onderzoek naar wie de misdaad heeft gepleegd. De tweede verhaallijn is de persoonlijke zoektocht van Pontus Beg naar zingeving. Hj heeft sinds kort ontdekt dat hij van Joodse afkomst is.

Het boek gaat over “de vluchteling zonder naam”, degene die van elders komt, maar evengoed over “de vluchteling die vanbinnen in ons zit”. De mens als zoekende mens.

Tommy Wieringa schreef geen persoonlijk verhaal zoals in de andere boeken die ik hier op mijn blog al besprak maar onrechtstreeks heeft het verhaal toch te maken met zijn eigen levensloop. Hij verbleef in zijn kinderjaren op de Antillen en moest na een dramatisch ongeval naar Nederland (gedwongen terug)komen. Deze traumatische ervaring verwerkt hij in zijn boeken. “Dit zijn de namen”van de zonen van Israël .. verwijst naar de eerste regel van Exodus, het tweede boek in het Oud Testament en verwijst naar zijn eigen Exodus. Tommy heeft zich jaren lang niet thuis gevoeld in Nederland.
Ik heb het boek gelezen en herlezen. Iets in de schrijfstijl, naast het onderwerp “vluchtelingen”, sprak me aan. In een artikel zegt Tommy hierover het volgende : Ik schrijf “droog”. Hij zegt zelf dat het lang geduurd heeft voor hij dit kon. Droog schrijven moet niet worden verward met zakelijk of dor. Het heeft eerder te maken met precisie en doeltreffendheid, met zuiverheid en evenwicht.Hij vergelijkt het als het slaan van twee blokken hout op elkaar. Droog en helder. Hout op hout.

Tommy is daar heel zeker in geslaagd. Voor zijn boek ontving hij de Libris Literatuurprijs en de prijs van de Lezersjury van de Gouden Uil.
Nu vier jaar later maakte Koen Tachelet (NTGent) samen met de jonge Duitse regisseur Philipp Becker er een toneelstuk van. Ze zetten het stuk neer temidden van de actualiteit. Ze willen dat de productie de actuele discussie overstijgt van bed, bad en brood.De echte vraag is volgens hen “Wat komt erna?”. Zijn we niet alleen bereid om hulp te bieden, maar ook om samen te leven? Hoeveel mensen willen echt hun werk- en leefomstandigheden met hen delen?

Tentoonstelling “The Call of the Rockies”

28 februari 2016nieuwsberichtenIndianen, Pieter Jan De Smet, tentoonstellingAnn

In het Caermersklooster te Gent loopt er momenteel een tentoonstelling over Pieter Jan De Smet en de Indiaanse tragedie.

Pieter Jan (Dendermonde 1801 – Saint Louis 1873) is een jezuïet die vanuit Dendermonde vertrok naar de VS. De tentoonstelling toont De Smet als missionaris maar ook als pleitbezorger van de Indianen. Je leert er de verschillende volkeren kennen waarmee De Smet in contact is gekomen. Met kaarten, tekeningen, schilderijen, foto’s, kledingstukken, wapenuitrusting, documenten,… worden de reizen van De Smet geïllustreerd.

Pieter Jan De Smet kaart 2 — de uitvalsbasis voor de vele reizen van Pieter Jan De Smet was Saint Louis. (foto : redstarlinezoeker)

Wij vonden het een hele leerrijke tentoonstelling. We waren wel blij dat we vooraf de info hadden doorgenomen die oa via de website van het klooster ter beschikking is. In de tentoonstelling is het levensverhaal van De Smet uitgeschreven maar dat betekent dat je heel veel moet lezen ter plaatse. Wij hadden het verhaal van De Smet en zijn reisroute in ons hoofd waardoor we ons meer konden focussen op wat er werd tentoongesteld.
Echt een aanrader en nog tot 1 mei, gratis te bezoeken.
Enkele weetjes :
Sedert het begin van de 19 eeuw droeg de modebewuste elite de buishoed. Deze waren gemaakt van beverpelsen. Deze pels had een zijdeachtige schijn. Voor hun pelsen kregen de Indianen ongekende (Europese) goederen zoals metalen messen, bijlen, vuurwapens, ketels, wollen dekens,…

+++

De Smet leefde in de periode waarin de fotografie ontstond en snel populair werd. Zijn eerste portretfoto’s zijn nog een daguerrotypie. Later liet De Smet vele visitekaartjes met foto maken die hij dan aan familie en weldoeners uitdeelde. Hij schreef er vaak een opdracht of handtekening op.

Pieter Jan De Smet : visitekaartjes met foto (foto : redstarlinezoeker) — Pieter Jan De Smet : visitekaartjes met foto (foto : redstarlinezoeker

+++

Als geschenk aan zijn ouders gaf Pieter Jan De Smet een stukje boomstam uit de Rocky Mountains (1853)

+++

De Indianen bleven ook nadat de”zwartrokken” (=missionarissen) verdreven waren, de hanger met driearmig kruis behouden. Het was een kruis dat oorspronkelijk door de jezuïeten in Frans Canada werd gegeven aan de Indianen.

+++

En dat geschiedenis wordt geschreven en soms ook herschreven kun je opmaken uit het artikel : Het standbeeld van Pieter Jan De Smet werd in Saint Louis verwijderd.
De foto’s zijn gemaakt door De Redstarlinezoeker met toestemming van het personeel van de tentoonstelling.

boek : “De man die alles achter liet”

24 februari 2016nieuwsberichtenboek, de man die alles achter liet, Tanya CommandeurAnn

Dit boek is een historische roman gebaseerd op het verhaal van de betovergrootvader van Tanya Commandeur.

We schrijven “Rotterdam, eind 19 eeuw”. Avontuurlijke geesten zoals die van Johannes lieten zich in die tijd verleiden door de Amerikaanse droom en namen de boot naar New York. Hoewel de gewezen havenarbeider vertrok met de bedoeling om zijn vrouw en kinderen te laten overkomen zodra de omstandigheden gunstig waren, voelen de achterblijvers zich emotioneel en materieel in de steek gelaten.

David, zijn oudste zoon, wordt er steeds aan herinnerd dat hij op z’n vader lijkt. Wanneer David ontdekt dat zijn verbitterde moeder jarenlang brieven van haar man heeft achtergehouden, staat zijn besluit vast : hij gaat zijn vader opzoeken in De Nieuwe Wereld.
Tanya Commandeur slaagt erin om de levensomstandigheden en de tijdsgeest aan beide kanten van de oceaan goed voor te stellen. Je leest er de nieuwsfeiten van de tijd : de komeet Halley, de Titanic, De Spaanse griep,…maar ook de technologische evolutie, de muziek van die tijd kleuren het verhaal op.
Ik heb niet alleen genoten van dit boek maar vooral veel bijgeleerd.

een leuke ontdekking…”de overtocht”

6 februari 2016nieuwsberichtenboek, de overtocht, Roel Richelieu Van LonderseleAnn

Ik breng materiaal binnen bij de plaatselijke kringwinkel en moet even wachten… Er staan meer dan 30 dozen met tweedehands boeken. Ik kijk in één doos en zie dit boekje.Dat kan ik natuurlijk niet laten liggen.

Op de kaft staat :

Roel Richelieu Van Londersele schreef over de droom van zijn grootvader om zich in Amerika te vestigen.

Grootvader, Victor groeide op in een klein dorpje nabij Aalst. Op een dag kan hij meevaren naar Liverpool. Uiteindelijk zal hij met de grote transatlantieker naar Amerika vertrekken.
Het boek heeft een mooi tijdsbeeld van de periode rond 1900.

Van Londersele doet dit in een vrij sobere stijl.

gedichtenweek 2016

30 januari 2016nieuwsberichtenAnn

Via het programma “Winteruur” op Canvas bracht Stefaan Hertmans het gedicht van W.H. Auden “Musée des Beaux Arts”.

Het is voor mij het bekendste en mooiste beeldgedicht in de geschiedenis.

In de jaren dertig, de wereld leed en Auden niet minder. Op de oude schilderijen van Pieter Bruegel de Oudere herkende hij het leed van alle tijden.

Het schilderij “de val van Icarus” fascineerde Auden vooral omdat niemand op het schilderij oog heeft voor de echte gebeurtenis : het vallen.

Ik laat je hier genieten van de vertaling van J. Bernief of lees het originele gedicht.

Red Star Line reünie 2016

27 januari 2016nieuwsberichtenDhooge Eliza, Red Star Line reünieAnn

Op zondag 24 januari 2016 was er de eerste Red Star Line Reünie. Het was een bijzonder gebeuren met heel veel mensen.

Ik heb er kunnen kennismaken met D’hooge Eliza, die toen ze 7 jaar was terug naar België is bekomen. Ze vertelde dat haar ouders veel hebben moeten werken “je kreeg er niet voor niets” en dat haar vader 88 jaar is geworden. Toen ze naar België kwam, kon ze Vlaams verstaan.

In het eerste verhalenmagazine van het Red Star Line museum is een lijst opgenomen met namen van mensen die een verhaal of een object hebben geschonken aan het museum. Het is fijn om jezelf daarop terug te vinden. En misschien nog aangenamer om te zien dat mensen die aan mij beloofd hebben om originele stukken te bezorgen aan het museum dat ze dat ook effectief gedaan hebben.

Op de reünie werden we verwend met lekkere gebakjes en een gratis rondleiding in het museum. Dank je wel aan Ines Van de Leest voor de zeer geanimeerde gidsbeurt.

Dus zeker voor herhaling vatbaar… We kijken uit naar een volgende PASSENGER magazine.

eerste reünie Red Star Line Museum

17 januari 2016nieuwsberichtenAmerikaans Leger, red star line museum, reünieAnn

Deze uitnodiging van het Red Star Line museum kreeg ik enkele weken geleden. Ik kijk er echt naar uit. Ik hoop er andere Red Star Line families te ontmoeten die informatie hebben over volksverhuizers die hebben aangesloten bij het Amerikaans Leger tijdens WOI.

Ontving jij ook een uitnodiging? Stuur mij een mailtje, redstarlinezoeker@gmail.com….., en dan kunnen we elkaar misschien spreken in het museum.

Geachte mevrouw,

U deelde uw verhaal met het Red Star Line Museum. Wij koesteren de verhalen van uw familie. Als dank nodigen wij u uit op de eerste Red Star Line Reünie op zondag 24 januari 2016 van 14 tot 16.30 uur. .

Tijdens een feestelijke namiddag vol verhalen en muziek maakt u kennis met andere Red Star Line families en het museumteam. We trakteren u op een stuk taart en een verrassing. Daarnaast kunt u ook doorlopend het museum en de tentoonstelling ‘Ik, zigeuner. De reizen van Jan Yoors’ bezoeken.

Blauwe wimpel

26 december 2015nieuwsberichtenAnn

Het einde van het jaar : het moment om lijstjes te maken.

Ik zoek er eentje van de snelste passagiersschepen.De Blauwe wimpel is een onderscheiding die passagiersschepen krijgen als ze een nieuw snelheidsrecord vestigen bij het oversteken van de Atlantische oceaan. Als meetpunten worden gebruikt : “Ambrose lightship” voor de kust van NY en Bishop Rock in zuidwest Engeland. Een schip kan een record vestigen op zowel de westelijke als de oostelijke oversteek of op beide.

In de tijd van de grote oceaanstomers was de Blauwe wimpel van groot belang voor de trans-Atlantische scheepvaartmaatschappijen. Het in handen hebben van de Blauwe wimpel werkte namelijk enorm prestige verhogend voor zowel de rederij als de natie. De concurrentie ging vooral tussen Groot-Brittannië, Duitsland en later Frankrijk.

Schepen met de titel “snelste schip” waren altijd volgeboekt.

De ontwikkeling van de bouw van de schepen werd gestimuleerd. Om steeds sneller en grotere schepen te bouwen werden steeds modernere technologie toegepast in de ontwerpen.

Het land waar de rederij gevestigd was, is steeds bereid om de verliezen de er gemaakt werden bij de bouw van de grote, dure schepen bij te passen. Op één voorwaarde : het desbetreffende schip zal bij een eventuele oorlog als troepentransportschip dienst doen.
Maar hoe snel waren de schepen dan wel? (van West naar Oost)

1833 : Royal William : 25 dagen

1876 : Britannic (White Star Line) : 7 dagen 12 uur en 41 min

1889 : City of Paris (Inman & International Line) 6 dagen 0 uur en 29 min

1907 : Mauretania ( Cunard Line) : 4 dagen 22 uur en 53 min

1929 : Bremen (Norddeutscher Lloyd) 4 dagen en 14 uur

1952 : United States (US Lines) : 3 dagen 10 uur en 40 min

City of Paris was ongelofelijk mooi en was gebouwd als een zeilschip met een prachtig overhangend voorsteven. Het had drie schoorstenen en drie masten. Het was de laatste poging om de sierlijke clippersteven-vorm vast te houden. Na dit schip worden de vormen rechter, hoger en vierkanter.

Het schip de Mauretania behoudt 22 jaar de titel. Het wonderlijke was dat het schip sneller ging varen toen het ouder werd. Bij dit schip was alles recht, vier dunne hoge achteroverhellende schoorstenen.Het schip was 30.000 ton groot.

Bij het schip Bremen was de tijd van de stroomlijn aangebroken. Dit schip woog 50.000 ton.

Op de lijst vinden we geen schepen van de Red Star Line of de Holland Amerika Line. Zij doen het wat kalmer aan en leggen meer de nadruk op de goede verzorging, goed eten, rust, prettige omgeving.

Mijn opa die in 1910 met de SS Finland van de Red Star Line vertrok in Antwerpen kwam 13 dagen later aan in NY.

Red Star Line – Zoeker

Dé migrant bestaat niet, het zijn stuk voor stuk individuele verhalen. (Hans Op de Beeck)