Om 14 uur moeten we in de luchthaven van Detroit zijn. Dus vroeg opstaan, is de boodschap willen we op stap gaan in Mt Clemens. De zon is van de partij.

Ik wil nog eens iets (be)zoeken. Het geboortehuis van mijn vader: Courtstreet 223, Mt Clemens. 

Met de auto naar het kantoor van de kerk en dan te voet het centrum uit gewandeld. 

Veel mensen zijn aan het werk buiten. Het is een beetje vreemd: wie bekijkt wie. Wij die een huis aan het zoeken zijn en de nummers aan het aftellen zijn. Of de mensen aan het werk die het vreemd vinden dat er blanke mensen wandelen in “hun” buurt!

Bij nummer 223 zien we net drie mensen hun huis uit komen:  een man, een vrouw en een bejaarde dame. Filip spreekt ze aan. Door de emoties kan ik niet op de juiste Engelse woorden komen. 

De bejaarde dame is geboren in 1923, dus twee jaar na mijn vader. Zij weet te vertellen dat er toen heel veel Belgen in deze straat woonden. Het huis naast 223 was haar ouderlijk huis en is nog identiek aan alle andere huizen die er toen stonden. We nemen wat foto’s. Ze nodigen ons uit in hun huis maar we weigeren gezien onze tijd bijna op is. 

Een mooiere afsluiting voor onze reis kon ik mij niet voorstellen. 

Via de Walnutstreet wandelen we terug naar het centrum. In deze straat hebben mijn grootouders gewoond voordat ze terug naar België kwamen. Op het gekende nummer staat geen huis meer maar een grasperk. 

In het stadje eten we een typisch Amerikaanse lunch om vervolgens via de Cass street naar de luchthaven te rijden. 

Moe en tevreden wachten we op onze vlucht: Detroit – Amsterdam. 

Einde.