Na een goede nachtrust in een zeer romantische slaapkamer nemen we een ontbijt zoals we het in België zouden doen: fruit, yoghurt en muesli. Alleen de koffie moeten we erbij denken.
Ons plan was om van het huurhuis te voet naar het centrum van Mt Clemens te wandelen. Dit is evenwel een streep door onze rekening. De enige weg naar Mt Clemens is een brede, 3-vaks weg waar geen voetpad of fietspad te bespeuren valt. Het weer zit trouwens ook niet mee. Zware regenwolken maar ons humeur is prima.
We starten onze verkenning bij “The County Clerk’s office” van Mt Clemens. Daar hoop ik de geboorteakte van mijn vader te kunnen inzien. Dick Labaere was al langs geweest maar gezien hij geen directe familieband heeft en de geboorte van mijn vader geen 100 jaar geleden is, waren ze bijzonder streng. Hij kreeg te horen wat ik moest meebrengen als ik deze informatie wou bekomen.
Aan een vriendelijke bediende leggen we uit wie we zijn en waarom we komen. Ik heb mijn map mee met officiële papieren zoals het overlijden van mijn vader, mijn eigen geboortegegevens,…. maar dan merkt de vrouw een document op in mijn map die ik heb ontvangen uit de VS van een andere officiële instanties. Ze zegt dat ik meer heb over mijn vader dan zij kunnen voorleggen.
Bij de geboorte van een kind wordt heel weinig geregistreerd in de VS. Ook de aankomst of het adres van mijn grootouders staat nergens ingeschreven. Gezien mijn grootouders Amerikaanse Nationaliteit hadden, konden ze gaan en staan waar ze wilden zonder ingeschreven te worden. De enige info die er is, zijn de 10 jaarlijkse tellingen. Hiervan weet ik dat er geen registratie is van mijn grootouders. De registratie in Mt Clemens in 1920 was in januari en mijn grootouders waren toen in België.
Dus op naar de volgende locatie. Opdracht: doopakte!
Tweede halte is “The St. Petrus Church“. Daar werd mijn vader gedoopt. Ik corrigeer hij werd gedoopt in deze kerk maar de kerk zelf werd vernietigd na een brand.
De huidige kerk werd heropgebouwd op dezelfde plaats en bevat enkele restanten van de oude kerk. In de gietende regen stappen we naar de kerk. Gesloten.
Maar zo snel willen we het niet opgeven. We wandelen het gebouw rond en proberen elke deur.
En jawel, de laatste deur is open.
We komen in een soort bijgebouw bij de kerk terecht. Een vrouw, Glorianne Fineghen komt vragen wat we zoeken en of ze ons kan helpen. We doen ons verhaal. Ze is bijzonder geïnteresseerd en neemt ons mee via een zijdeur naar de kerk.
Na een korte rondgang en het bekijken van de restanten van de oude kerk, zie ik een paneel staan met wat geschiedenis van de kerk. Blijkt dat alle eerste priesters van Belgische afkomst zijn. Charles Ryckaert en J. Abram Hoomissen zijn respectievelijk van Gent en Baasrode.
Glorianne en de man die klusjes doet in de kerk, zijn van vreemde origine. Hun grootouders zijn afkomstig van Ierland en van België (Limburg).
Ik vraag aan Glorianne waar de doopregisters bewaard worden. Aan elke kerk is een kantoor verbonden en daar zouden we volgens haar moeten zijn. Glorianne wil ons zelf brengen met de auto. Na een hartelijk afscheid, rijden we zelf richting kantoor.
We dachten goed begrepen te hebben waar het kantoor was en rijden het stadje uit. We vinden niets. Dan maar terug naar het startpunt en .. op nog geen 100 meter van de kerk zien we het kantoor. Omdat de vrouw ons wilde brengen met de AUTO waren wij overtuigd dat recht, links, .. straten waren maar het was dus enkel de kerk langs gaan.
Ook hier één en al vriendelijkheid. Op nog geen 5 min tijd, ligt het doopregister bij de balie en kunnen we op zoek naar maart 1920.
Onder 5 april lees ik het naam van mijn vader: Cyril Amiel Pype. Een eerste tastbaar bewijs dat mijn grootouders en vader in Mt Clemens hebben verbleven.
Misschien vinden we in Mt Clemens nog iets over de dooppeter of doopmeter. Maar dat is voor morgen of overmorgen. Nu gaan eten en dan ons eerste familiebezoek. Spannend.