Tag archieven: boek

Ode

nieuwsberichten

Een ODE is een lofdicht of lofzang, gewijd aan een persoon of een zaak. Het karakter is zeer lovend en hoogdravend, de betrokkene kan geen kwaad doen.

Ik kreeg het boek ODES van David van Reybrouck cadeau met Pasen. Een boek van 208 pagina’s. Ik heb er meer dan een maand overgedaan om het te lezen. Ik heb in die maand ook geen andere boeken gelezen. Hoe dat komt?

David schrijft over mensen en dingen om blij mee te zijn, om van te genieten, om respect voor te hebben.  Elk kort verhaal is een juweeltje. Je kan er geen drie, vier na elkaar lezen. Je leest een lofuiting en gaat slapen, erover nadenken, de ode herlezen,….

Het waren momenten van verstilling, verwondering en schoonheid.

Het is een van de boeken die je leest en herleest. Een echte aanrader.

Ik plaats het boek hier omdat mijn website een aaneenschakeling is van odes aan mensen , gebeurtenissen, muziek, boeken, uit het verleden. Zo zou ik over meter Alice zeker een ode kunnen schrijven en over pitje Jules eveneens en over… zoveel mensen die ik sinds mijn opzoekingen nog meer in mijn hart draag.

Veel leesplezier.

Lange afstandswandelingen in de VS, eens iets anders…

nieuwsberichten, , , , , , ,

Wat doe je als het koud is, regent, zondag ,… juist ja, een boek lezen of een film kijken. Of waarom niet de beide?

Ik had op een heel toevallige manier het boek “A walk in the woods” van Bill Bryson in handen gekregen. Het is  het verhaal van Bill zelf die de Apppalachian Trall (= lange afstandswandeling – LAW) wil afstappen.

a-walk-in-the-woods

Dit wandelpad is één van de drie lange LAW’s in de USA

wandelroutes-vs

1. Appalachian Trail (21OO km aan de Amerikaanse oostkust van Georgia naar Maine)

appalachian-trail

2. Pacific Crest Trail (4200 km aan de westkust van Mexico naar Canada)

3. Continental Divide trail (5000 km ook van Mexico naar Canada maar dan via New Mexico naar Montana)

Trekkers die alle drie de trails hebben volbracht behalen de titel van “triple crown”

Terug naar het boek “a walk in the Woods”. Het is vlot geschreven (in één namiddag uitgelezen), humoristische anekdotes afgewisseld met pure info over het pad, de natuur, de geschiedenis van de parken,…

Van dit boek uit 1998 werd een film gemaakt in 2015 met Robert Redford in de hoofdrol. Ja, juist je raad het al. Ik heb ’s avonds ook de film bekeken. Niet z’n hoogvlieger maar een meerwaarde door de mooie beelden en vergezichten van dit stukje Amerika. De acteurs zelf komen niet zo geloofwaardig over. Robert is ondertussen 79 en zijn mede acteur Nick  Nolte 74. In het boek zijn de wandelaar net de 40 voorbij denk ik.

Het tweede wandelpad, The Pacific Crest Trail begint in het zuiden in het plaatsje Campo (Californië) op de grens van Mexico. Van daaruit loopt het pad noordwaarts langs heuvelruggen en bergketens. Het pad doorkruist 25 nationale bossen, 7 nationale parken en verschillende beschermde wildernis gebieden.

In 1995 werd een deel van het pad bewandeld door schrijfster Cheryl Strayed die haar belevenissen beschreef in het boek “Wild“. Het boek werd in 2014 verfilmd als Wild met Reese Witherspoor in de rol van Cheryl.

Geen van deze paden ga ik afwandelen (je moet volgens mij wel een beetje gek zijn), maar de film “Wild” bekijken en het boek lezen, staan nog op mij TO-DO lijst, net als andere boeken van Bill Bryson. Wordt vervolgd zou ik zo zeggen.

 

 

 

 

 

boek en toneel “Dit zijn de namen”

nieuwsberichten, , ,

Tommy Wieringa las een aangrijpend artikel in een krant : “Een groep vluchtelingen had maanden lang rondgezworven door de Oekraïense steppe. Toen ze aankwamen in een stadje realiseerden ze zich dat ze nooit de grens waren gepasseerd. Dit vond Tommy een merkwaardig bericht maar het meest bijzondere eraan was dat ze de stoffelijke resten van één van hen bij zich droegen. Dat raakte hem heel sterk. Waarom doen ze dat? Tommy vond een link met het verhaal in het Oude Testament waarbij het Joodse volk het gebeente van Jozef met zich meedroeg gedurende de 40 jarige dwaaltocht door de woestijn. Met die parallel wilde Wieringa iets doen.

ditzijndenamen
In 2012 verscheen zijn boek : “Dit zijn de namen”. In het boek zijn er twee verhaallijnen. De eerste is die van de tocht van de vluchtelingen die meer dood dan levend aankomen in het fictieve stadje Michailopol waar ze onder de hoede komen van politiecommissaris Pontus Beg. Beg wordt belast met het onderzoek naar wie de misdaad heeft gepleegd. De tweede verhaallijn is de persoonlijke zoektocht van Pontus Beg naar zingeving. Hj heeft  sinds kort ontdekt dat hij van Joodse afkomst is.

Het boek gaat over “de vluchteling zonder naam”, degene die van elders komt, maar evengoed over “de vluchteling die vanbinnen in ons zit”. De mens als zoekende mens.

Tommy Wieringa schreef geen persoonlijk verhaal zoals in de andere boeken die ik hier op mijn blog al besprak maar onrechtstreeks heeft het verhaal toch te maken met zijn eigen levensloop. Hij verbleef in zijn kinderjaren op de Antillen en moest na een dramatisch ongeval naar Nederland (gedwongen terug)komen. Deze traumatische ervaring verwerkt hij in zijn boeken. “Dit zijn de namen”van de zonen van Israël .. verwijst naar de eerste regel van Exodus, het tweede boek in het Oud Testament en verwijst naar zijn eigen Exodus. Tommy heeft zich jaren lang niet thuis gevoeld in Nederland.
Ik heb het boek gelezen en herlezen. Iets in de schrijfstijl, naast het onderwerp “vluchtelingen”, sprak me aan. In een artikel zegt Tommy hierover het volgende : Ik schrijf “droog”. Hij zegt zelf dat het lang geduurd heeft voor hij dit kon. Droog schrijven moet niet worden verward met zakelijk of dor. Het heeft eerder te maken met precisie en doeltreffendheid, met zuiverheid en evenwicht.Hij vergelijkt het als het slaan van twee blokken hout op elkaar. Droog en helder. Hout op hout.

Tommy is daar heel zeker in geslaagd. Voor zijn boek ontving hij de Libris Literatuurprijs en de prijs van de Lezersjury van de Gouden Uil.
Nu vier jaar later maakte Koen Tachelet (NTGent) samen met de jonge Duitse regisseur Philipp Becker er een toneelstuk van. Ze zetten het stuk neer temidden van de actualiteit. Ze willen dat de productie de actuele  discussie overstijgt van bed, bad en brood.De echte vraag is volgens hen “Wat komt erna?”. Zijn we niet alleen bereid om hulp te bieden, maar ook om samen te leven? Hoeveel mensen willen echt hun werk- en leefomstandigheden met hen delen?

boek : “De man die alles achter liet”

nieuwsberichten, ,

Dit boek is een historische roman gebaseerd op het verhaal van de betovergrootvader van Tanya Commandeur.

de man die alles achterliet
We schrijven “Rotterdam, eind 19 eeuw”. Avontuurlijke geesten zoals die van Johannes lieten zich in die tijd verleiden door de Amerikaanse droom en namen de boot naar New York. Hoewel de gewezen havenarbeider vertrok met de bedoeling om zijn vrouw en kinderen te laten overkomen zodra de omstandigheden gunstig waren, voelen de achterblijvers zich emotioneel en materieel in de steek gelaten.

David, zijn oudste zoon, wordt er steeds aan herinnerd dat hij op z’n vader lijkt. Wanneer David ontdekt dat zijn verbitterde moeder jarenlang brieven van haar man heeft achtergehouden, staat zijn besluit vast  : hij gaat zijn vader opzoeken in De Nieuwe Wereld.
Tanya Commandeur slaagt erin om de levensomstandigheden en de tijdsgeest aan beide kanten van de oceaan goed voor te stellen. Je leest er de nieuwsfeiten van de tijd : de komeet Halley, de Titanic, De Spaanse griep,…maar ook de technologische evolutie, de muziek van die tijd kleuren het verhaal op.
Ik heb niet alleen genoten van dit boek maar vooral veel bijgeleerd.

een leuke ontdekking…”de overtocht”

nieuwsberichten, ,

 

Ik breng materiaal binnen bij de plaatselijke kringwinkel en moet even wachten… Er staan meer dan 30 dozen met tweedehands boeken. Ik kijk in één doos en zie dit boekje.Dat kan ik natuurlijk niet laten liggen.

overtocht
Op de kaft staat :

Roel Richelieu Van Londersele schreef over de droom van zijn grootvader om zich in Amerika te vestigen.

Grootvader, Victor groeide op in een klein dorpje nabij Aalst. Op een dag kan hij meevaren naar Liverpool. Uiteindelijk zal hij met de grote transatlantieker naar Amerika vertrekken.
Het boek heeft een mooi tijdsbeeld van de periode rond 1900.

Van Londersele doet dit in een vrij sobere stijl.