In het museum vind je in de tijdelijke tentoonstelling 4 kamers. Ze verwijzen naar de manier waarop je je familiegeschiedenis kan vinden of niet vinden.
Kamer 1: de reconstructie
kamer 2: zonder spoor
kamer 3: fictie en realiteit
kamer 4: bewust nagelaten sporen.
In een nieuwe pagina vertel ik je verhalen uit kamer 2 en 4. De verhalen zijn van de leerlingen van het IMS instituut in het hart van Borgerhout. Het zijn meisje van het zesde en zevende jaar die op zoek zijn gegaan naar hun familie- en migratiegeschiedenis.
begeleidster van de meisjes van het IMS van Borgerhout, samen met haar 2 zussen (foto: redstarlinezoeker)
Een ROOTSzoeker gaat dus op zoek naar zijn roots. Vanaf gisteren ben ik officieel een rootszoeker gezien ik werd geïnterviewd door het Red Star Line museum voor de gelijknamige tentoonstelling.
Vanaf 23 april zal er in de polyvalente ruimte van het museum De Red Star Line de tentoonstelling “Rootszoekers” te zien zijn.
Ik mocht vertellen hoe ik de zoektocht naar mijn grootouders in Amerika had opgezet.
We hadden een voorbereidend gesprek en dat liep best vlot. Toen moest ik de set op en dat ging gepaard met de nodige stress. Wat het museum zal maken van de 45 min opname (zo lang leek het mij) weet ik niet.
foto: redstarlinezoeker
Op de heenreis met de trein, die veel te lang duurde (vertraging, omleiding, aansluiting gemist,…), was er één idee dat bleef hangen bij mij.
Terwijl ik sprak over mijn zoektocht en vooral toen ik sprak over mijn opa en oma, werd het verhaal “vloeibaar”. Ik vind nu maar dit woord. Het was zoals ik aan mijn kinderen toen ze klein waren vertelde over hun overleden grootouders (mijn ouders).
Ik gaf mijn grootouders terwijl ik vertelde een gezicht, een zachtheid die ik hen nooit heb kunnen geven toen ik kind was. Als je zelf ouder bent, lukt je dat wel. De zoektocht, het bezoek aan Ellis Island, de reis naar het geboortedorp van mijn vader, gaven de vloeibaarheid een extra dimensie. Hun verhaal werd een verhaal op familiekunde, werd een fotoboek voor de familie, werd een fictie verhaal die ik cadeau kreeg van een Engelse vriend en zal nu een aspect zijn in een grote tentoonstelling.
Soms vragen mensen wat heb je allemaal gevonden over je grootouders wetende dat ik één foto had en één herdenkingsfiche over The American Legion bij de start van de zoektocht.
Een opsomming van officiële documenten kan dan het antwoord zijn.
passagierslijsten 1910, 1930 en 1920
passagierslijsten naar en van het front in 1918 en 1919
paspoort Amerikaans burger
Amerikaans paspoort
WW I card
geboorteaktes
doopakte
huwelijksakte
…
aangevuld met toevallige vondsten
vertrek uit 1913 uit Antwerpen beschreven door een medepassagier
krantenartikel over het vertrek van de mannen naar het opleidingscentrum met vermelding van mijn grootvader
adressenboek in Mt Clemens
…
Als ik deze feiten zou overzetten op een tijdslijn dan heb ik weinig dagen in verhouding tot hun totale verblijf van 11 jaar dat ik exact weet waar ze waren in Amerika. En toch schreef ik hun verhaal en staat het verhaal in evenwicht.
Als ik dat verhaal nu vertel met al die aspecten ervaar ik het dus als vloeibaar en kleurrijk. De feiten blijven natuurlijk de basis en deze moeten correct zijn.
Als ik nu voorbeeld de vraag krijg: hoe komt het dat je grootouders terug naar België gekomen zijn, dan kan ik daar op antwoorden.
Het idee dat ik met dit verhaal nog iets anders zal ondernemen is er. Wat er precies zal volgen, weet ik niet.
Tenslotte hoop ik dat jullie naar het Red Star Line museum gaan of dat jullie zelf op zoek gaan naar je herkomst.
