“Ik heb geen Vlaams gehoord sedert pa hier vertrokken is”, schrijft Prosper Hendrickx aan zijn zus Leonie in 1952.

Prosper woont sinds 1913 in het stadje Mc Causland, Iowa, VS. 

Prosper en Emiel zijn de enige Belgen die er wonen.

In 1920 en 1930 wonen er respec. 110 en 104 mensen volgens de 10 jarige tellingen. Een kleine helft van de inwoners was geboren in Amerika, een kwart kwam uit Duitsland of had ouders van Duitse afkomst. Een ander kwart was afkomstig uit Zweden, Ierland of Schotland.

Prosper en zijn vader hadden een smidse in het dorp.

In 1948 brandde zijn werkplaats volledig uit. Hij was alles verloren maar houd er toch de moed in. “Mijn eigendom was niet veel waard”, vertelt hij aan zijn zus, “ik ga ze niet weer opbouwen. Ik heb genoeg om van te leven. Ik zal mij hier en daar wat bezig houden en een weinig verdienen.”
Op 60 jarige leeftijd werkt Prosper nog steeds als smid in het dorp en hij schrijft veel werk te hebben voor de boeren. Maar hij kan ook metsen (stenen leggen, schrijft hij) en timmerman spelen.

Een jaar later werkt hij bij een andere smid in de stad. Hij vertelt “Ik gebruik de gebouwen en werk er meer dan 12 uren per dag. De boeren laten mij niet met rust en er is hier niemand die het werk kan”. 

In de weinige vrije tijd die Prosper heeft, gaat hij vissen, jagen of werkt hij in de hof. Voor zijn amusement luistert hij naar de radio of gaat hij naar de cinema in het dorp of kijkt hij televisie in het saloon.

Toen Prosper nog in België woonde trok hij rond met een cinema en dit samen met zijn broer Gustaaf. “Staftje Cinema” was te zien van Gent tot Antwerpen.

“Ik kan mij vele plaatsen herinneren die wij bezocht hebben met de cinema, bijzonderlijk rond Antwerpen”, schrijft hij in 1955 aan de familie.

Prosper woonde tot 1914 in Gent ter hoogte van het Citadelpark bij zijn ouders : Emiel Hendrickx en Levina Claerman. Hij had een oudere zus en twee jongere broers : Gustaaf en Eduard. Hij was net als zijn vader (hoef)smid. De familie van zijn moeder waren hoveniers. 

Emiel Hendrickx vertrok in 1913 vanuit vanuit Antwerpen naar Southamptan. Daar neemt hij de SS Olympia naar NY. De SS Olympia is een boot van het zusterbedrijf van de Red Star Line, nl. de White Star Line. De andere boten waren SS Titanic en SS Britania.

De SS Olympia is even mooi als de SS Titanic..maar of Emiel en later Prosper daar iets van hebben gezien denk ik niet.

Zijn eindbestemming is Chicago : Arthur De Meyere (familie). 

In 1914, vlak voor de Eerste Wereldoorlog, nl op 29 juli gaat Prosper zijn vader achterna. Ook hij doet de overtocht via Southamptan en heeft als eindbestemming Chicago bij zijn oom Arthur. 

Tussen 1914 en 1920 gaan ze in het kleine stadje Mc Causland wonen. Vader heeft er een winkel en Prosper woont in bij het gezin Harry en Ella Stutzel. Ze zijn van Duitsland afkomstig en hebben een garage. Prosper is er de mechanicien.

Op 16 januari 1923 verkrijgt Prosper de Amerikaanse Nationaliteit in Daverpoort, Iowa.

We vinden vader Emile terug op de lijst van de boten van 1927. Hij staat op een bijzondere pagina van de SS Majestic die vertrokken is uit Southamptan op 23 maart. Het is de pagina met de technical advisors.

De RMS Majestic was een Duits en later een Brits schip. Het werd te water gelaten als SS Bismarck. Deze werd in februari 1922 overgedragen aan de White Star Line als compensatie voor het gezonken passagiersschip RMS Britannic. (21.11.1916)

Bij de telling van 1930 is Emiel 70 jaar. Vader en zoon staan op hetzelfde adres ingeschreven. Ze hebben een eigen shop en een radio, kunnen we lezen op de registratie.

Tussen 1930 en 1933 keert Emiel terug naar België. Hij overlijdt kort na zijn terugkomst. Op 4 mei van het jaar 1933 sterft zijn vrouw Levina  in Kruishoutem. Ze was weduwe.

In de brieven van Prosper kunnen we opmaken dat hij in 1950 plannen maakte om naar

zijn familie in België te komen. Hij schrijft hierover het volgende wederom aan zijn zus.

“Ik zal naar de consul schrijven. Ik weet dat er veel papieren nodig zijn…Ik kom eens af met het einde van de zomer maar”, zo vervolgt hij, “leg uw hoop niet te hoog”.

Eind augustus 1950 lezen we dat alle boten volboekt waren vanaf april tot het einde van de zomer. “Ik zou per vliegmachine kunnen komen maar ik heb nooit gevlogen en zou liever per boot komen.”

Prosper zal het oude vaderland niet meer zien, noch zijn familie.

Hij overlijdt in zijn geliefde Mc Causland op 20 oktober 1956.

Dit verhaal is gemaakt op basis van de brieven die Prosper schreef tussen 1946 en 1955 aan zijn “beminde” zuster. Hij vertelt over zijn gezondheid, zijn financiën en het weer in Amerika. Prosper komt over als een gelukkige landverhuizer die met weinig tevreden is.

Prosper en Emiel zijn naar de familie De Meyere gegaan in Chicago. In de brieven van Prosper lezen we dat Arthur De Meyere een oom is. Hij vertelt ook kort over twee nichten : Emma en Irene die in Californië wonen.  

Met dank aan André en Therese Hendrickx om mij de brieven te laten lezen van hun grootoom en om het bezorgen van de foto’s. Zowel de brieven als de foto’s werden geschonken aan het Red Star Line museum.