In 1920 leer ik Marie Vanderiviere kennen. Ze is afkomstig van Hooglede/De Geite, een naburig dorp en weet wat hard werken is. Marie heeft de zorg over haar vier broers en vader Amandus, sinds het overlijden van haar moeder in 1911. Haar oudere zus Renilde is gehuwd en is vroedvrouw. Twee van haar broers hebben gevochten tijdens de Eerste Wereldoorlog aan het IJzerfront. Marie heeft tijdens de oorlogsjaren verbleven in Tomblay, op 30 km van Parijs. Ze woonde en werkte er bij de familie Depellisier.

Op 28 april 1920 beloven we voor de schepen en dienstdoende burgemeester Cyriel Vermeulen  van Hooglede dat we elkaar in lief en leed zullen steunen als man en vrouw. Ons huwelijk werd correct afgekondigd op 18 april 1920 in Hooglede en Staden. Mijn beide ouders zijn aanwezig en de vader van Marie. Pierre Meersseman, 45 jaar en drukker afkomstig van Hooglede en Achiel Pieters, 42 jaar en bediende van Hooglede zijn onze getuigen.

Ik heb hen verteld over mijn legerdienst bij het Amerikaans Leger en dat ik was aangekomen in Frankrijk in de haven van Boulogne. Schrijven ze dat wel op mijn paspoort dat mijn eindbestemming Frankrijk was. Ik heb hen bij het ondertekenen van het document  gezegd dat ik bij mijn vader ben aangekomen in december van vorig jaar. 

Aan Marie vragen ze niet veel of het is haar naam, geboorteplaats en datum.  Ik moet zelf een kort medisch onderzoek ondergaan. Zo noteren ze op het paspoort dat ik blauwe ogen heb, een rechte neus, een ovaal gezicht en bleek van huidskleur ben.  Ik meet 5 feet en 8 inch (1,72 meter) en als bijzonder kenmerk schrijven ze : bruine snor. 

De Amerikaanse consul C.R. Nazmitte ondertekent het document. 

Op 5 mei huwen we in de noodkerk van De Geite / Hooglede en op 19 mei 1920 is er het grote afscheid. We sporen richting Antwerpen en wandelen te voet naar de kaai. Er is een plaatselijke agent van de Red Star Line bij ons. Hij zorgde voor de tickets voor de boot en het treinticket naar onze eindbestemming. Onze bagage leveren we in bij de agent en hij zal ervoor zorgen dat deze naar het juiste schip wordt gebracht. Ik heb er alle vertrouwen in. Marie kijkt haar ogen uit. Het is voor haar de eerste reis naar het Nieuwe Land.  Wij zijn gelukkig met elkaar maar ik voel toch een zekere spanning.  Het lijkt zo definitief dit afscheid.

We varen met de SS Kroonland van de Red Star Line naar New York. 

Het is de tweede afvaart van de Kroonland vanuit Antwerpen na de Eerste Wereldoorlog.  Er zijn 242 1ste klasse passagiers mee, 310 2de klasse en 876 3de klasse.  Er staan 316 bemanningsleden op de lijst.  Onze kapitein is Charles Newman. 

Op maandag 31 mei komen we na een reis van 13 dagen aan in NY. Ik en mijn vrouw worden dubbel geteld op de lijsten van de rederij.  Wij staan ingeschreven op nr 890 en 891 als Pijpe Jules en Pijpe Marie.  en onder nummer 916 en 917 als Pype Jules en Pype Marie.

Ik had bij de aankomst op Ellis Island niet onmiddellijk mijn paspoort getoond. Toen ik mijn paspoort toonde begon de ambtenaar op een ander blad te schrijven en haalde hij de eerste gegevens door.  De titel van het blad was „List of United States Citizens”.  Ik had nl mijn Amerikaanse nationaliteit bekomen op 17 augustus 1918 in de staat KY. Marie en ik waren gehuwd waardoor Marie voor de Amerikaanse overheid onmiddellijk Marie Pype (Pijpe) werd en Amerikaans staatsburger.

Onze eerste zoon wordt op 18 maart 1921 geboren. We geven hem de naam Cyril Amiel, als eerbetoon aan mijn overleden broer.”

Eugene Corneillie, die ik al verschillende jaren ken, is getuige en verklaart dat ik Jules Pype ben met vrouw en kind.

Op 1 december ontvang ik onze goedkeuring en op 3 december 1921 vertrekken we met de kleine baby vanuit New York met de Red Star Line terug naar België. 

Elke donderdagvoormiddag rij ik met de fiets naar mijn geboortedorp Staden.  Daar is sinds mensenheugenis de wekelijkse markt. Ze verkopen er groenten, fruit, vis,.. en er is ook een dierenmarkt. Marie en ik verlaten de boerderij niet veel.

Mijn schoonbroer (broer van Marie) vertrekt naar Canada Ontario en de oudste zoon van mijn zus Marie Louise gaat na de Tweede Wereldoorlog  richting Canada.  We houden contact en schrijven soms een briefje of een kaartje.  

Zelf heb ik geen spijt terug naar België te zijn gekomen. Voor Marie en ikzelf is “oost, west, thuis best” onze lijfspreuk.

© 2016, ANNdeMARIA.  All rights reserved.